't Wapen van Nieuwendam' - ('t Café van Jan Meijer’)

Zondag, omstreeks 12.00 uur verzamelen we zoals gebruikelijk bij het
Ponthuis. Wij: dat zijn Frans, Angelika, Marijke en ik. Het is nog droog
en we drinken dan ook ons kopje koffie buiten op het terras. Zo lang het
kan, kan het. Zie nu pas dat er een Oudhollandse gebakskraam vlakbij
staat, was me niet eerder opgevallen. Zullen we wel, zullen we niet en als
we gaan: waar naar toe. De voorhanden lectuur bij het Ponthuis wordt
doorgepluisd om ideeen op te doen. Legio suggesties, maar wat we zoeken
zit er niet bij. Misschien komt dat wel omdat we het zelf niet weten.

Later dan normaal (al die tijd zitten wachten op Paul) stappen we op:
bestemming ....? Wie zal het zeggen. Nog geen regenpakken aan, maar
hoelang blijft het droog. Wel lekker handig zo'n kwartet. Je verliest
elkaar niet uit het oog. Zigzaggend vervolgen we onze weg. Grote
wolkenpartijen vliegen over, de herfstbladeren vliegen ons om de oren; de wind waait door onze haren. Het aantal fietsers is in vergelijking met andere zondagen flink afgenomen. Via een ongebruikelijke route bereiken we een uitspanning. Terwijl we de fietsen op slot zetten begint het kalm aan te spetteren.

We worden verwelkomd door een hond (ben niet zo goed in die rassen)en een rode kat met bandje loopt ook rond. Binnen is het lekker warm. En het is lang niet gebeurd, maar nu is het dan zover we gaan voor de koffie met appelgebak en een flinke toef slagroom erop. Er is ook nog een 6-tal wandelaars (of waren het er nu 8) binnengekomen. Ogenschijnlijk hebben die minder last van de regen. Door de gordijntjes naar buiten kijkend zien we dat het spetteren is overgegaan in slagregens. Gelukkig niet voor lang. Een tweede kopje koffie gaat er ook wel in. De middag is nog lang niet voorbij als we besluiten om maar op te stappen.

Eerst toch maar even in de regenpakken hijsen die zijn niet voor niets meegenomen. Moe (hmhm) maar voldaan fietsen we op huis aan.
- Riet

De eerste 2 onderstaande foto's hebben als thema: "waar is dit? en wat ontbreekt er aan het huis op de beide foto's?"

Het eeuwenoude hart van dit karakteristieke buurtje is het kleine en schilderachtige sluisje dat de haven met het Kleine en het Grote Die verbindt. Aan dit sluisje grenst de ook al sinds mensengeheugens bestaande intieme dorpstaveerne, die eigenlijk ' 't Wapen van Nieuwendam' heet, ook een tijdlang "t Amsterdams Koffiehuis’ werd genoemd, maar vaak in de wandeling naar zijn eigenaar "t Café van Jan Meijer’ genoemd wordt. Aan de andere kant, achter de plaats waar vroeger de Boekhandel "t Sluisje’ gevestigd was en nu Drukkerij Ploeger resideert, bevindt zich het pand dat jarenlang de bakkerij vanouds ’de Duivekater’ herbergde maar dat nu woonhuis geworden is. Wiepke en Anton Kroes, die dit gehemeltestrelende baksel vroeger uit de oven toverden, genieten van hun pensioen, hun jongere broer Peter Kroes bakt nog steeds vele duizenden van deze oude Germaanse offerbroden in zijn bakkerij aan de Coppelstockstraat in Amsterdam-West.
(Bron: http://www.hetsluisje.nl/geschiedenisnieuwendam.html)


Jammer dat John Jansen van Galen in het verder voortreffelijke artikel over Amsterdam-Noord in de bijlage Amsterdam Wereldboekenstad, de dichter Fred Portegies Zwart niet noemt. Fred, 26 mei 2003 gestorven, heeft 24 jaar aan de Nieuwendammerdijk 301 gewoond. Het huis ligt naast de sluis en vijftien meter uit de dijk. (Bron: Parool)
Foto's van Frans