Langs de Zaan naar de Zaanse Schans en via Het Twiske terug.
De hele week voorspelde de weerman al dat het vandaag heel best weer zou worden en verdomd: de lucht is strakblauw, zon schijnt en het waait bijna niet. Koud is het wel op de heenweg naar café De Pont.
Op het terras was het echter lekker warm in het zonnetje. Jas open, kopje koffie erbij. Prima! Zeven mensen kwamen opdagen en eentje ging na de koffie weg. Agnes, waar blijf je nou? Je zou ook komen! Hans is gelukkig wel weer aanwezig en heeft (om het goed te maken???) een route uitgestippeld. Via de Zaanse Schans, nog een stukje verder naar het noorden, dan naar Velsen en vervolgens met de draagvleugelboot terug. Prima plan, behalve die boot. Daar heb ik geen geld voor (over). Ik zie wel hoever ik meega. Op weg dus.
We komen aan in Zaanstad en rijden zo de mist in. We stoppen even om naar dit bijzondere fenomeen te kijken.
Dikke mist die in flarden over de Zaan komt aanwapperen. Noord is grijs, zuid is zonnig. Bizar. Op naar de Zaanse Schans. Daar ben ik nooit geweest. Schande. Een weggetje met oude, strak in de groene verf geschilderde houten huisjes w.o. het winkeltje van Albert Heijn.Verderop molens in de mist. Koeien ervoor. Idyllisch.Nou ja, kitsch eigenlijk.Tientallen mensen met fototoestellen.
Zelfs mijn oude leren zadel wordt gefotografeerd. Maar om daar nou iets te gaan drinken? Dat lijkt ons driekeer niks. Hartstikke chic. We rijden een stukje terug naar een andere uitspanning. Dat voelt ook niet helemaal goed, maar we gaan toch naar binnen. Het lijkt wel Marken of zo. Winkeltjes vol souvenirs. Rotzooi uit Japan of China met de drie Amsterdamse kruizen. Ja, daar gaat een Hollands hart van op hol. Een buiten proportie grote gele klomp. Busladingen buitenlanders, maar ook veel Nederlanders voor een dagje uit. Ze hadden immers mooi weer voorspeld? Volgens mij doen ze dat expres om mensen de deur uit te lokken. Na de koffie voor 2,40 euro vertrekken we voor de rest van de tocht. Ik besluit niet verder mee te gaan, maar we fietsen het eerste stukje samen op. Samen? Hans en Riet zijn in geen velden of wegen te bekennen. Na lang wachten rijdt Ronald terug om ze te zoeken. Hij keert alleen terug. Bellen dan. Hans is zijn zelf in elkaar geknutselde adapter voor z’n GSM kwijt en is nog bij die uitspanning. We wachten en wachten. Na 20 minuten is de adapter gelukkig terecht en komen de achterblijvers aanfietsen. Inmiddels hebben we het allemaal wel zo’n beetje gehad. Het wordt koud en bovendien waait het nu. Iedereen wil naar huis. Via het Twiske. Als we na een supersnelle afdaling via een U-bocht een stukje terug moeten rijden, haak ik af. Ik denk slim rechtdoor eerder thuis te zijn. Niet dus. Ik moet in Zaandam een stuk omrijden vanwege een wegopbreking. Ik zie de Hempont vlak voor mijn neus vertrekken, dus ik moet 20 minuten wachten. Maar dan ben ik met een half uur thuis: 5 uur. Ik heb het mezelf wel moeilijk gemaakt met mijn ‘slimmigheid’. Als ik met de rest was meegereden, was ik waarschijnlijk eerder thuis geweest. Niettemin, een lekker tochtje. Jammer van het weer, maar die plotseling opkomende mist had ook wel wat.
De gefietste route
De geplande route naar Alkmaarder Meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten