9 Tuindorpen wandeling (deel 1 - 10km)

10 km van de "9 Tuindorpen" route gewandeld.
(route: John Jansen van Galen)

Met vijf man sterk maakt de fietsclub een wandeltocht door noord. We vertrekken van een zonnige Purmerweg en zijn nauwelijks de hoek om als we twee dames tegenkomen die vrolijk melden dat we een stukkie hebben overgeslagen. Kennelijk doen zij dezelfde route. We staan meteen in de houding en keren op onze schreden terug. Ja: als je een route van Van Galen volgt, moet je daar niet van afwijken. Die route is in het begin zo grillig, dat wij veronderstellen dat Van Galen zomaar wat heeft rondgedwaald, de richting kwijt was en pas achteraf dacht: dat schrijf ik op. We verdienen het nog niet echt, maar leggen aan bij café ’t Sluisje voor koffie op het terras. Druk daar. Mensen naast ons die ons gesprek konden volgen, wensen ons bij vertrek met een vileine glimlach nog een stevige wandeling toe. Nou kennen we noord al wel zo’n beetje, maar het is toch een interessante tocht. Opeens realiseren we ons dat die tuindorpen toch echt heel verschillend zijn. Elk hoekie om geeft weer een heel ander gevoel. Er staan werkelijk mooie blokken tussen en niet alle huizen zijn klein. Een buurt met geschiedenis. We komen langs een huis vol tierelantijnen en staan vol verbazing stil. Wie verzint zoiets? Meteen komt een mevrouw naar buiten en vraagt: vindt u het leuk? Ja mevrouw, heel bijzonder! Ach ja, je moet wat, hè, zegt ze. Ietwat in verwarring lopen we door. In de Betlehemkerk worden we ontvangen met de mededeling dat Jezus waarlijk is opgestaan. Vandaag? Hoe laat? Gut. Maar we zijn van harte welkom en ze biedt ons lekkers aan van de paasmaaltijd. Daarna worden we sociaal gegijzeld door de dominee of zo, terwijl kinderen elkaar met ballonnen proberen dood te slaan. Paasfeest. We gaan maar weer. Een mooi kerkje, dat wel. Lef hebben ze ook als christengemeenschap in een Marokkaanse buurt. Om de haverklap worden ramen ingegooid, brand gesticht en zo meer. Jammer, dat kerkje verdient beter. Mensen ook. Wat vooral opvalt in noord zijn de katten. Nergens zijn zoveel katten als in noord. Poserend voor het raam of uitgestrekt op een stoel, gekruld op de piano, lui in de tuin, sluipend over straat en zo verder. De vele mensen die we ontmoeten zijn erg aardig. Ze wonen vaak al hun leven lang in hun wijk, maar weten niet hoe de straat om de hoek heet. Dat was me al eerder opgevallen. Bizar. Halverwege haken Riet en Ronald af om andere dingen te doen en even later kiest ook Hans de weg naar huis. Het is inmiddels bewolkt en koud. Job en ik lopen via de Buiksloterbreek door tot de pont bij het NDSM-terrein en ontdekken onderweg nog een nieuw paadje. Hij moet zijn fiets nog ophalen bij de Purmerweg, maar ik kan lekker meteen naar huis. Schoenen uit! -Marijke

• Onze gewandelde route op Google maps
• 2 foto's