Cartografische wandel- en fietstocht

Vandaag hebben we een ontbrekend stukje fietspad in de Volgermeerpolder in kaart gebracht en hebben we het wandelpad van Zunderdorp naar de Volgermeerpolder gelopen.

16 oktober en we zitten in de zon op het terras van De Pont. 16 oktober! Terras! Buiten dus! Geweldig toch? Hans, Job, Ronald, Frans en ik drinken maar een kopje koffie. Iedereen bezuinigt, haha. We rijden volgens plan naar de Volgermeerpolder om het daar verder te verkennen. Een koel briesje in de rug. Onderweg zien we nog aardig wat wandelaars en fietsers. Ronald wijst op mijn zachte banden. Ik dacht al zoiets – ik kon die jongens nauwelijks bijhouden. Voorbij de golfterreinen pomp ik mijn banden op. Meteen mensen die vragen of ze kunnen helpen. Aardige mensen. Zij wijzen ons ook op een boerderij verderop waar je voor 20 cent karnemelk kunt kopen, zeggen ze.
Misschien doen we dat op de terugweg. Of niet. Zo, dat rijdt een stuk prettiger. Nog een fietsreparatie: mijn achterspatbord zit los en dat fiksen we even met een moertje dat Job toevallig bij zich heeft en toevallig perfect past. Ze zeggen wel dat vrouwen veel rotzooi in hun tas hebben, maar mannen gaan ook niet zonder moertjes op pad… Dank Job. Nou hoor ik weer een ander geluidje, maar dat gaat vanzelf over. Kutfiets.
 Volgermeerpolder is helemaal geen polder (dan denk ik aan laagland).
Integendeel, het lijkt meer op een golfterrein. Het is een bult. En kaal. Er groeit alleen wat gras dat er duidelijk aangeplant uitziet. Ik denk dat er nooit bomen kunnen groeien, omdat niet diep onder de grond een laag plastic ligt om de gifgrond af te dekken. Maar je weet maar nooit; de natuur is ondoorgrondelijk…  We rijden richting Zunderdorp en Holysloot. Daar drinken we wat in het voormalige schooltje. Een heerlijke plek met een fantastisch terras en aardige bediening, maar ze weten daar wel van prijzen, zeg. We blijven lang hangen en fietsen dan een doodlopend paadje in. Nee, je kunt echt niet verder. Nou ja, er is een officiële wandeldoorgang, maar dat ziet niet erg uitnodigend uit. Er staat een bord ‘ga retour uitgang’ dat is verkrast in ‘ga     u    gang’. Op een ander bord met allerlei verboden, is alles zo doorgekrast dat die verboden juist toestemmingen zijn. Er is tweespalt in het dorp. Die boerenhoeve daar in de verte wil kennelijk geen wandelaars over het land en de dorpsbewoners zijn het daar niet mee eens. Zoiets. Dat ziet er niet vriendelijk uit. Zelfs (of misschien wel juist) in idyllische dorpjes sluimert soms iets onheilspellends. Enfin, dat bedenk ik zo. We fietsen terug en nemen de gewone weg naar huis, over de dijk naar Schellingwoude. Je kunt heel ver kijken. ’t Is hartstikke helder – in de verte zien we Almere. De prettige bries in de rug op de heenweg, is nu op de terugweg op de dijk zonder enige beschutting iets minder prettig. ’t Sluisje op de Nieuwendammerdijk is dus een welverdiende stop voor de heren. Zij pilsen af. Ja, ik weet het, ze hebben daar prima biertjes, maar ik ga naar huis. Lekker rozig. 
-Marijke

Volgermeerpolder 2011; de nieuwe route (geel)

Volgermeerpolder 1962 [foto: Frits Weeda]

"Biologisch" varkensvlees zo van het boerenland...