De drie Egmonden kun je in één afwisselende wandeling samenvatten: Van de Abdij in Egmond Binnen naar het strand door de duinen naar Egmond aan Zee, langs een kasteelruïne in Egmond aan den Hoef, door stille dorpen en over jaagpaden terug naar Egmond Binnen, wat wil je nog meer?
Om kwart voor tien zit ik op het terras bij De Pont van een lekker kopje koffie met een sigaret te genieten. Ik bereid me geestelijk voor op een lange wandeltocht. Hans en Riet komen me ophalen met de mooie nieuwe Ford van Hans. We bewonderen hem uitgebreid. De auto, bedoel ik. Job komt met de volgende pont en we vertrekken meteen. Job speelt voor tomtom. Dat gaat niet zo goed als een echte tomtom, maar we komen ruim op tijd bij de abdij in Egmond Binnen. Zo ruim dat we de bijbehorende kerk nog even bezoeken. En dan gaat het regenen. Tja, dat was te verwachten.
De anderen arriveren met eigen vervoer. Als 8 mensen regenkleding aantrekken, dan … eh … duurt dat even. Maar dan gaan we ook op pad. Nou ja, op pad… Egmond Binnen uit en nu eerst koffie! Uitspanning De West serveert appelgebak en dat krijgt een 8. De koffie is trouwens ook prima. Ook over de warme chocolademelk met slag hoor ik niet klagen. Daarna door het rulle zand richting duinen voor een rondje Egmonden met de klok mee. De regen houdt al weer op, wind in de rug, niet koud. Je zult toch door dat mulle zand moeten sjokken onder een brandende zon met 30 graden Celsius! Nee, dan is dit veel beter. Prachtig landschap, waarvoor je wel 1,50 p.p. moet betalen. Ik snap dat niet zo goed. Betalen om door mijn eigen land te banjeren. We stoppen voor een meegebrachte lunch. Lekker languit in de duinen. In de verte ligt Egmond aan Zee. Geen fraaie stad. Veel non-descripte bouw. Weinig ouds overgebleven. We moeten door zo’n winkelstraat die je in elk dorp en elke stad tegenkomt. En het regent trouwens ook weer. Het waait nu flink. Opvallend veel mensen met honden in Egmond aan Zee.
In Egmond aan den Hoef komen we langs de ruïne. Er is niet veel meer van over, maar het terrein ligt er sprookjesachtig bij. We leggen even aan voor de inwendige mens. Na Egmond aan den Hoef wordt het almaar stiller. Soms zie je helemaal niemand. Dan weer twee rode stipjes in de verte. Tegenliggers! Alles ligt er mooi bij. Zeker vanwege het warme weer en de regen. Prachtige luchten, ruisend riet. De wind trekt nog wat meer aan. Pal tegen nu.
We komen nieuwsgierige koeien tegen met die belachelijke oormerken. (Daar moeten ze toch eens iets anders op verzinnen. Straks denkt de jeugd dat koeien met een oormerk worden geboren.) Veel aanhankelijke paarden die gezellig een stukje met ons meelopen. Ook veel behoedzame schapen met lammetjes die nog niet precies weten hoe ze op mensen moeten reageren. De weg loopt door weiden, langs Heiloo, over dijkjes, hekje op, hekje af. Kijk uit! Alweer een vlaai! 
Ja hoor, Peter mist hem niet en veegt zijn schoen af aan een graspol. Voor alweer een super smal bruggetje rusten we even in het gras. We hoeven niet ver meer en een pauze is meer dan welkom. Een broedende zwaan houdt ons nauwlettend in de gaten: wat doen die mensen daar? Nou, we liggen gewoon in het gras en eten een appeltje of een koekje. Compleet onschuldig, hoor. Na een tijdje gelooft ze blijkbaar dat het in orde is, want ze zakt weer op haar nest – uit het zicht. In de verte zien we de abdij in Egmond Binnen al boven de bomen uitsteken.
We komen nieuwsgierige koeien tegen met die belachelijke oormerken. (Daar moeten ze toch eens iets anders op verzinnen. Straks denkt de jeugd dat koeien met een oormerk worden geboren.) Veel aanhankelijke paarden die gezellig een stukje met ons meelopen. Ook veel behoedzame schapen met lammetjes die nog niet precies weten hoe ze op mensen moeten reageren. De weg loopt door weiden, langs Heiloo, over dijkjes, hekje op, hekje af. Kijk uit! Alweer een vlaai! 
Ja hoor, Peter mist hem niet en veegt zijn schoen af aan een graspol. Voor alweer een super smal bruggetje rusten we even in het gras. We hoeven niet ver meer en een pauze is meer dan welkom. Een broedende zwaan houdt ons nauwlettend in de gaten: wat doen die mensen daar? Nou, we liggen gewoon in het gras en eten een appeltje of een koekje. Compleet onschuldig, hoor. Na een tijdje gelooft ze blijkbaar dat het in orde is, want ze zakt weer op haar nest – uit het zicht. In de verte zien we de abdij in Egmond Binnen al boven de bomen uitsteken.  |
| stichtelijke tekst |
Maar wel hoog tijd voor een uitgebreid voetenbad. Aaah, heerlijk.
Marijke
1 opmerking:
17 km door wind en regen in de schaduw van abdijen en slachtvee!
Petje af. Het is goed dat jullie met zo'n grote groep waren want anders was het wel heel Unheimisch
Een reactie posten