Zondag 7 februari 2010: Amsterdam – Zuiderwoude - Amsterdam
Eindelijk weer eens een paar kilometers meer fietsen; de vorige keren zochten we echt iets in de stad. Vanwege de sneeuw leek het ons niet handig om er echt op uit te gaan.
Het begon al lekker. Hans was vorige week gevallen en nu bleek dat er 2 spaken waren gebroken. Vette pech, wat is wijsheid. Of gaan wandelen of een oplossing zoeken. We kiezen voor het laatste. Vitamine R(elatie, in dit geval F van Familie) ingeschakeld en op naar café De Pont. Circa een halfuur later dan normaal, maar we zijn er. Marijke, onze rots in de branding, staat ondanks de kou buiten een sigaretje te roken. Niet veel later sluit ook Job aan. Muziekschool Noord geeft vanmiddag diverse uitvoeringen en daarom is het binnen erg druk met kinderen, ouders en grootouders. En weer de grote vraag: waar gaan we naar toe? De keus is gevallen op Zuiderwoude. Op de stalen rossen richting het koude Noorden. Hoe verzinnen we het; die kant is altijd net een paar graden kouder. Handschoenen en mutsen bewijzen ons een goede dienst. Zelf heb ik geen muts of haarband bij me (al klaar gelegd voor de vakantie), maar een boerenzakdoek kan ook dienst doen als haarband. Houd ik in ieder geval een warm voorhoofd.
Even gekeken naar het futuristische gebouw van het Ronald McDonald huis dat net even buiten Noord wordt gebouwd. Ligt pal naast de snelweg.
Aan Job een spuitje gevraagd voor m’n fiets. Zo dat gaat stukken beter, fietst meteen lichter en het aanlopend geluid is weg. Onderweg zien we hele kolonies ganzen; sommige sloten liggen nog vol ijs en sneeuw. Het is niet echt lekker om te fietsen vind ik.
In Zuiderwoude gaan we de kerk in. Er is een tentoonstelling van Maisa van der Kolk. Dit betreffen allen weefsels: ingelijst zijn het net schilderijen van landschappen. Jammer genoeg kunnen we hier niets drinken. Door naar Broek in Waterland. In de Witte Swaen doen Marijke en ik ons tegoed aan heerlijke koffie aangelengd met likeur en slagroom. Job en Hans gaan op de oude voet voort: dus bier en maar weer eens de appeltaart testen. Niet heel bijzonder, niet eens warm. Buitengekomen wil ik teruglopen om m’n fietstas op te halen. Hoeft niet meer, tjeempie had ‘m buiten laten staan en gelukkig stond ie er nog. De temperatuur was al weer flink gedaald snel naar huis.
-Riet
De route hier..
1 opmerking:
Riet kan haar fietstas onmogelijk buiten hebben laten staan. Wij zaten aan het raam met vrij zicht op de fietsen, en daar stond geen tas. Hier moet wat anders aan de hand zijn.
Een reactie posten