Verslag fietstocht Waterland 9 juli 2023
Zondag 9 juli om 10.30 uur verzamelden Hans, Anne-Marie, Angelika en Frans bij Puspita om de fietstocht Waterland te starten. Die dag werd Nederland gewaarschuwd met code geel; er waren fikse onweersbuien voorspeld. Frans overtuigde ons echter met: ‘Als je daarvoor thuis moet blijven, kun je altijd wel thuisblijven.’ Gelijk had-ie. Vol goede moed fietsen we naar Zuiderwoude, waar de dorpelingen al uit de kerk kwamen en zich naar de pastorietuin begaven in fleurige, zondagse kleding. Ook wij sloten aan en kregen koffie en cake. De fanfare van het dorp hield haar jaarlijkse optreden. Na een paar prachtige nummers hielden wij het voorgezien en slopen de tuin uit, maar werden bij de uitgang door kunstenares Trix Oostermann nog even naar de kerk gevraagd om haar expositie te bekijken. Aldaar bleek de vlooienmarkt aanlokkelijker dan de kunst en er werden wat kleine cadeautjes gekocht.
Weldra fietsten wij weer blij door ons prachtige Waterland richting Monnickendam, waar het haring-weekend werd gevierd. Daar was een drukte van belang. Velen hadden zich verkleed als middeleeuwer met puntmutsen voor mannen en witte kapmutsjes voor de vrouwen. De paling werd in de ton gerookt, wat een vieze, ongezonde rook gaf en ons verdreef uit het dorp.
Nu naar Marken. Code geel maakte zich echter waar: met fiets en al klommen wij halsoverkop (bijna letterlijk) de dijk over en vonden een schuilplaats in paviljoen Mirror aan het water.
Spoedig scheen weer de zon en wij fietsen naar Marken. De visdiefjes kneiterden boven het IJsselmeer en in het riet lieten kleine karakiet en rietzanger van zich horen. Wat een romantiek!
In Marken namen we een ijsje. Zware wind leek echter onweer aan te kondigen, dus werd weer een schuilcafé gevonden. Het bleek mee te vallen. Onderweg naar huis, via Zuiderwoude, werden we toch weer overvallen door dreigend noodweer. Aangezien theetuin Het Einde gesloten was (en deze schijnt werkelijk nooit open te zijn), belde Angelika aan bij de buren. Hier mochten we schuilen. Een beetje ongemakkelijk was het wel; met zijn vieren in de huiskamer van wildvreemden, die daar een zeer aardig optrekje hadden: een luxe, omgebouwde boerderij. Waren het soms miljonairs en met welk beroep dan? Wij dorsten dit niet te vragen.
Na de hoosbui en het onweersgeweld, sprongen we opgelucht op de fiets en maakten plannen om lekker te gaan eten bij Puspita. Zo eindigden we waar we begonnen. Het was een avontuurlijke fietstocht waarbij we alle weerselementen te slim af waren geweest.
Anne-Marie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten