Badkuip wandelroute, Broek in Waterland

Fietsen - via de Volgermeerpolder - naar Broek in Waterland en daar de Badkuiproute gelopen.

Wat moet ik meenemen? Wel of geen kaplaarzen? Doe maar niet. Te koud. Regenpak? Ja, doe maar. Ik ben vroeg bij De Pont. Hans ook. In afwachting van Jannie. Jannie is nieuw en we mogen haar natuurlijk niet laten wachten. Om ons voor haar herkenbaar te maken, heeft Hans de vlag van Amsterdam meegenomen en op tafel uitgespreid. Dat is helemaal niet nodig: er komt een vrouw binnen die zoekend om zich heenkijkt. Kan niet missen: Jannie dus. We maken kennis en nemen nog een kopje koffie. Job is er inmiddels ook en Ronald gaat rechtstreeks met de auto naar Broek in Waterland. Riet is jarig en heeft dus wel wat anders te doen. We gaan. Job pakt de auto, want hij heeft ‘dienst’ en moet bereikbaar zijn. We fietsen dus met z’n drieën naar Broek. Even kijken of er al een ijsbaan ligt op de trimbaan in noord. Nee, het is nog steeds een trimbaan. In gebruik ook nog. Door de Volgermeerpolder (berg, wind tegen). Deze polder ligt er nog net zo bij als een paar maanden geleden. Alleen is het nu verdomd koud en het vee staat op stal. Job wacht al netjes bij de kerk en Ronald komt er zo aan. Voor deze Badkuiproute worden dus kaplaarzen aanbevolen. Dat is terecht. Mijn schoenen blijven weliswaar droog van binnen, maar onze broeken zijn tot over de kuiten bespat met modder. Voor de koeien hoeven wij niet om te lopen: ze zijn er niet. Is het hier mooi? Ja. Zeker door de gesluierde zon die stralen door de wolken werpt en het water als zilver doet glanzen. Hier en daar ligt een heel dun laagje ijs. We klauteren over een tiental hekjes, lopen te soppen door de modder en de drek en verderop weer lekker droog op een dijkje. Honderden molshopen op dat dijkje. Als dat maar goed gaat. Wat raar is: het ligt hier bezaaid met open oesterschelpen. Hier en daar zit zelfs een oester in. Dood, dat wel. Job had gehoord dat meeuwen die oesters oppikken en laten vallen om ze open te krijgen. Een schoon verhaal, maar ik geloof er niks van. Die schelpen liggen namelijk alleen langs de slootjes. Nou weet ik niet of je meeuwen kunt trainen, maar… Al met al is deze route een afstandje van niks: ruim 6 km. In de verte doemt de kerktoren van Broek alweer op. Het is een goed gevoel om in de tintelende kou buiten te zijn. Om toch even op te warmen, lopen we door Broek en strijken neer in café De Witte Swaen. Dan verdwijnen Ronald en Job met hun respectievelijke auto’s en gaan wij voor de wind langs het kanaal terug naar Amsterdam. Halfzes thuis. Schoenen drogen op een krant. Andere broek aan. Koffie!
-Marijke

De gewandelde route op 29-1-2012