Fietsroute buijten-schipperheijn

Fietstocht van Velsen-Zuid via Wijk aan Zee naar Egmond-Binnen en terug via Heemskerk(erduin) naar Velsen-Zuid door het Noord-Hollands Duinreservaat. 42 km

Verslag Paul

Een mooie planning voor een zondagstocht met fantastisch weer werd ons in het vooruitzicht gesteld. Volgens schema zullen om 11.20 uur de meeste DePunders voet aan wal zetten in Velsen na een vaart met de draagvleugelboot vanuit Amsterdam.

Het is me te mooi om maar 40 km te fietsen en het is misschien wel de laatste keer dit seizoen dus besluit ik gewoon met de fiets vanuit Duivendrecht te vertrekken. Zo vaak kom ik ook weer niet ten westen van Amsterdam. Mijn tijdschema bleek achteraf veel te optimistisch te zijn hoewel het door de voorzienigheid allemaal nog goed kwam. Via Googemaps bleek de afstand via Badhoevendorp 26 km te bedragen. Binnendoor via het Westerpark zou het volgens mijn inschatting toch korter moeten zijn waardoor ik pas 9.30 uur vertrok voor de eerste etappe van de circa 22 km die achteraf maar liefst 34 km zou bedragen.
.
Bij toeval raak ik om 10.00 uur bij de Haarlemmerpoort verzeild in het peloton van de fietsclub FC Trappist. ( http://www.fctrappist.nl/cms/index.php?id=33) Het peloton, waarvan de deelnemers allemaal gestoken zijn in een smetteloze wielren-outfit met helm, stapt net op als ik daar langskom. Blijkbaar hebben we dezelfde route door het Westerpark. Ik word als vanzelfsprekend opgeslokt door de boezem van het peloton. Eigenlijk verwacht ik snel achtergelaten te worden maar het tempo van 25 km/u is prima te volgen op de derde rij van het peloton.
Ik vraag aan de wielrenster naast me waar de tocht naartoe gaat en als ik de sluizen van IJmuiden hoor, besluit ik een stuk mee te fietsen. We babbelen wat over de fietsclub, het tempo, de tochten en ik ben verbaasd als men ruim voor Halfweg afslaat. De fietsweg is daar al een half jaar afgesloten zonder dat ik daar weet van had dus dankbaar volg ik de uitgezette route die geheel onbekend voor me is. Ik begin me te realiseren dat ik op eigen kracht niet op tijd had kunnen zijn maar na een half uur in een straf tempo vind ik het welletjes. Met mijn zware fiets met fietstas is het hard werken tussen de carbonframes en ik wil niet veel te vroeg bezweet op die steiger aankomen. Vriendelijk zwaait het hele peloton me na als ik rechtsaf sla richting Noordzeekanaal. Met gecontroleerd stevig doorrijden ben ik precies om 11.10 uur zoals afgesproken bij de steiger voor een verdiend bakkie koffie met sigaretje.

Het is wachten op de vleugelboot die pas om 11.30 aanlegt. Uitgebreid worden er foto’s gemaakt van het naderende monster. Er zijn wel veel fietsen aanwezig maar ….geen enkele behoort toe aan een lid van DePund!
Goede raad is duur. Nog een half uur wachten omdat men de boot letterlijk gemist heeft of gewoon maar DePund vertegenwoordigen op het uitgezette parcours? Ik besluit voor de veilige tweede optie te kiezen. Via de sluizen richting Wijk aan Zee. Het is perfect fietsweer.
Lichte zuidenwind helpt me duinen op en al snel vergeet ik alles om me heen totdat een paar Schotse hooglanders vervaarlijk dicht langs het fietspad liggen.
Castricum zie ik liggen maar rijd door over de hoge duinen in gezwinde spoed naar Bergen.
Een sigaretje en even uitrusten op een bankje zou welkom zijn maar met dit mooie weer is op een zondag ook het meest onooglijke bankje bezet. Er moet toch middageten gescoord worden voor 14.00 uur want anders volgt de hongerklop. Twee groenteburgers met cola wordt het in Bergen want ik heb nog maar 10 euro contant bij me en een giromaat is in geen velden of wegen te bekennen.

Na het eten overvalt me de loomheid van de warmte. Door naar Den Helder of gewoon richting Alkmaar om met behulp van de trein nog de finale van de wielerwedstrijd van het wereldkampioenschap op bed te kunnen zien en daarna nog even mijn gebruikelijke zondagmiddagslaapje doen?
De vraag stellen in mijn uitgebluste toestand is hem beantwoorden. De spieren voelen ook enigszins verkrampt aan. Gewoon wat te hard gereden de hele dag dus op naar Alkmaar langs de kapitale vila’s van Bergen.

Ik ben er inmiddels wel van doordrongen dat ik niet altijd pech heb met de NS. Er zit daar gewoon structureels iets fout en zo ook nu. Tussen Uitgeest en Zaanstad rijden geen treinen in verband met werkzaamheden. Bussen worden ingezet ter ontlasting. Die werkzaamheden vinden altijd op zondag plaats in verband met ontlasting van de spits en blijkbaar altijd op de trajecten die ik juist heb uitgekozen. Was er vroeger ook zo vaak onderhoud? Nooit gemerkt, alle treinen liepen op tijd, oke misschien in een lagere frequentie maar je kon er gewoon van op aan. Misschien dat daardoor mobiele telefoons en andere mobiele gadgets wel zo’n vlucht genomen hebben.
Via de stroperige stoptrein naar Haarlem en een overstap op A’dam Centraal ben ik om 16.45 uur thuis om te ervaren dat het kampioenschap al lang is afgelopen. Er wordt zelfs niet meer nageschouwd op de Belgische tv. Desondanks val ik rozig maar tevreden in slaap na een inspanning van 84 km.
-Paul

Verslag Marijke

Om 10.45 uur bij de fff naar Velsen. Hans, Riet, Mirjam, Ciska (meid, leuk dat je er weer bij bent!), Ronald en ik. Een retourtje 8,25 euro, fiets 3,10. Een akelig onhandige machine om kaartjes te trekken. Er vormt zich dan ook een file, want mensen zien niet meteen hoe het werkt. Het is zo druk, dat wij vanwege de fietsen niet meer meekunnen met de boot van 11 uur. Nou duurt wachten niet zo lang als het lekker weer is en iedereen met iedereen staat te kletsen. Paul wacht in Velsen op ons, maar hij is mobiel niet te bereiken om te melden dat we later komen. Job zit wel lekker op ons te wachten op het terras in Velsen, met een kopje koffie en wat lekkers erbij.

Opschieten nou, want de pont naar de overkant ligt klaar. We fietsen al snel door de duinen naar Wijk aan Zee. Mirjam wil per se de zee zien, nou we hier toch zijn. Dus na een stop voor koffie met appelgebak, gaan we eerst even naar het strand. Het is overal erg druk. Men denkt kennelijk: genieten nu het nog kan. We fietsen het NH duinreservaat in. Alweer betalen? Ik mopper al, maar nee, 'buiten dienst' staat op het bordje. Als we over een hoogte rijden, zien we beneden een meertje. Een plas in het bos noemen we een ven.

Hoe noem je een plas in de duinen? Enfin, middenin het water staan hooglanders met hun staart te zwaaien en kringen in het water te veroorzaken. Fotomoment. Een machtig gezicht. Zouden ze dit doen om van teken af te komen? Niet om af te koelen, denk ik. Zo heet is het nou ook weer niet, hoewel het heerlijk weer is. We fietsen door, maar even later is alweer een fotomoment: een uitkijkduin. Ik loop niet naar boven, want ik geniet van een lekker broodje dat mijn dochter heeft klaargemaakt. Ik wens iedereen zo'n dochter toe. Al met al komen we met horten en stoten bij Egmond Binnen aan, want we zien onderweg ook nog een hele 'kudde' aalscholvers. In Peru op het Titicacameer worden aalscholvers als huisdier gehouden om mee te vissen: touwtje om de nek zodat ze de gevangen vis niet kunnen doorslikken. De vogels worden daar als baby's zo goed verzorgd. Maar we zijn nu hier en het is hier werkelijk schitterend. We zien in de verte de abdij van Egmond liggen. Passanten vertellen me dat je daar een kamer kunt huren. De abdij is kortgeleden prachtig gerestaureerd. Hier begint eigenlijk onze terugtocht al richting Bakkum. Nauwelijks op weg stoppen we alweer, want we daar staan paddestoelen als kerncentrales. Mirjam ziet een bruine paddestoel en we bakkeleien of dat nou een paddestoel is geweest of koeienpoep. We komen langs het zweefvliegtuigenveld en herinneren ons de vorige keer dat we hier waren. Toen was Owen er nog bij. Dat is dus alweer 10 jaar geleden. Owen jongen, we kennen elkaar en fietsen nog steeds dankzij jou. We rijden langs de linie van Beverwijk: Lunetten met het herdenkingsteken uit 1800. Para.Bellum staat erop. We zien wilde paarden die ook al graag in het water staan. Even schampen we een autoweg, maar al snel schieten we weer een onverhard pad op. Langs Nooddorp, Heemkerkerduin, de buitenwijken van Beverwijk (heel idyllisch) naar de pont die netjes op ons wacht omdat wij net doen alsof we heel hard fietsen om hem nog te halen. Job is met de auto gekomen, maar wacht om te checken dat wij allemaal wel met de ferry meekunnen. Dat lukt en we nemen afscheid. Afpilsen kan ik niet meer opbrengen. Ik ben erg moe en rozig. Naar huis. Hopelijk is het dit jaar niet de laatste keer dat we zo'n mooi weekend hebben.
- Marijke 

• Link naar de foto's (Paul en Hans)
• Link naar de route kaart (van de groep) 
• Download de buijten-schipperheijn track (gpx format)
• Download de gefietste track (gpx format)

Start van  de zweefvliegtuigen van de EZZC vliegclub