Maeslantkering

Per trein naar Den Haag. Fietsen naar Maeslantkering via Scheveningen, Monster en Hoek van Holland. Terug naar Den Haag via Maassluis, Maasland, Schipluiden, Den Hoorn, Delft, Rijswijk en Voorburg.

Het is even over 10.00 uur in de ochtend als Hans en ik richting Kijkduin fietsen. Het is bijna een reprise van verleden jaar toen we vanaf Den Haag Centraal richting Vlissingen vertrokken op weg naar de boys die ons daar zouden opwachten alvorens we Zeeuws Vlaanderen in zouden trekken. Hetzelfde begintraject maar toch is het een wereld van verschil.
Het was toen guur met een sterke wind tegen die tegen onze volle tassen beukte onder een dreigend wolkendek. Nu staat er een sympathieke wind in de rug onder de volle zon. Bovendien heeft Hans een spiksplinternieuwe blitsfiets met schijfrem om eens goed uit te testen vandaag.
De Maeslantkering, het laatste onderdeel van de deltawerken opgeleverd in 1997 nabij Hoek van Holland is het hoofddoel voor vandaag. De grootste beweegbare kering ter wereld.
Drie weken geleden had ik er nog nooit van gehoord maar nu weet ik er inmiddels alles van. Als eindopdracht van het vak Software Engineering was de gebruikte software onderwerp van beschouwing. Alle overwegingen om het monster aan te leggen en de operationele tegenvallers weggemoffeld in secundaire wetenschappelijke literatuur, staan ergens in m’n achterhoofd. Alleen zou ik het als definitieve afsluiting van het vak zo graag even willen aanraken en in zijn volle omvang willen zien om het een plaatsje te kunnen geven.

De Maeslantkering

De fietsroute is aantrekkelijk door de duinen en halverwege onze lus van 64 km kunnen we op adem komen want dan staat de Hemelvaartsdag-rondleiding op het terrein van de Maeslantkering op het programma. Hadden we toch niet moeten reserveren zoals op de webstek aangeraden werd? Zeker als er aparte busjes van het strand van Hoek van Holland rijden om de bezetting voor de rondleiding helemaal vol te krijgen op deze feestdag. We zijn er al om 12.00 uur en opgelucht vernemen we dat we om 13.00 uur nog meekunnen met de excursie binnen in het museumpje en buiten op het terrein achter de gesloten hekken. Sterker nog, we blijken de enige deelnemers aan de excursie van 13.00 uur onder leiding van een bachelor van de TU Delft. Ze steekt haar trots voor Hollands glorie niet onder stoelen of banken. Dapper hoort ze de verborgen gebreken aan per onderdeel met een beamend knikje zonder aan geloof in te boeten. We vergapen ons een uurtje aan de enorme omvang van de kering alhoewel er weinig aan te zien is want slechts één keer per jaar komt hij als functionele test uit zijn slaap om echt even de Nieuwe Waterweg af te sluiten.
De brandende zon heeft zijn werk gedaan. We voelen ons geroosterd maar met een fikse bries tegen gaat het van Maassluis naar Schipluiden over kleine fietswegen. Ik kan opgelucht achter de rug van Hans in de luwte peddelen onder het excuus dat zijn fietscomputer ons weer richting Den Haag moet loodsen. Het is een perfecte fietsdag. Overal zien we drommen fietsers met en zonder hulpmotor. Fietsen is misschien wel de meest beoefende vrijetijdsbesteding op dit moment want even relaxed plassen langs de kant van het fietspad is er niet meer bij zoals in het verleden.
Hans zit nog opmerkelijk fris in de trein terug terwijl ik redelijk uitgewoond ben bevangen door zon en wind. Gelukkig hoor ik later dat ook bij Hans de luiken om 22.00 uur ’s avonds al dicht gingen.
-Paul

• De gereden route details (pdf)
• Download de track (gpx)
• Link naar het foto album...