Plane spotting aan de Polderbaan [Vijfhuizen] ~50km

Frans en Angelika komen gezellig een kopje koffie meedrinken en gaan daarna naar huis. Ronald zit in de Arena te kijken hoe Ajax met 7-0 wint. Diehards Job, Hans en ik gaan fietsen. Het is koud en er staat een stevige noordoostenwind. We delibereren lang over richting en route: tegen de wind in beginnen, in de hoop hem mee te hebben op de terugweg, maar de kans te lopen dat ie gaat draaien of liggen. Of met de wind mee in de hoop … enzovoort.

We besluiten naar Vijfhuizen te fietsen. Vijfhuizen? Waarom? Nou, dat is wind mee.  Oké, goede reden.

We fietsen door het Westerpark en de Brettenzone. Alles begint al behoorlijk groen te worden. Kennelijk komt de lente er toch aan, maar daar merk je verder weinig van. We slaan af bij Halfweg, rijden door Zwanenburg en komen zo langs de Schipholbaan. Ellenlange rechte wegen waar geen eind aan komt. En dan wordt het druk. Een enorme parkeerplaats en tientallen plane spotters. Daar staan ze dan op zondag, al dan niet met hun gezin. In de koude wind. In de herrie van opstijgende vliegtuigen.

Aangevuld met het lawaai van drie aggregaten waarmee evenzoveel wagens zich van stroom voorzien om patat en frikadellen te bakken. Waar mensen zijn, is handel, nietwaar? Echt een dagje uit. Ik heb het gauw gezien, maar Job heeft zich laten verleiden en staat lekker te knoeien met een puntzak frietjes met mayo. Het lijkt alsof Hans gegrepen wordt door de opwinding van het publiek: hij slaat driftig aan het fotograferen. Kom op, we gáááaháan!

We rijden langs enorme velden vol hyacinten. 

Dat ziet er prachtig uit.

Vijfhuizen is geen plaats waar ik verliefd op word. Er staan meer dan vijf huizen. We vinden zelfs een café-restaurant, dat er net zo verlaten uitziet. Er zit een vaste klant aan de bar met een borrel voor zijn neus tv te kijken. Wielrennen. Binnen de tijd van een pilsje heeft hij zijn doopceel gelicht. Tja. Hoog tijd om verder te gaan. Tegen de wind in dus. Dat valt vies tegen. Het wordt nog kouder en even later begint het te druppelen. Ook dat nog. De jongens fietsen harder dan ik, maar staan geregeld stil om me te laten inhalen. Lief. In Badhoevedorp scheiden onze wegen zich. Zij gaan richting Amsterdamse Bos en ik rijd met de blik op oneindig de kortste route naar huis. En dat is nog een heel end.

Maar, volgende week is het warm en schijnt de zon! Dat moet.

Marijke

De route vandaag... En de foto's...