Zonnehuis Tuindorp Oostzaan

Zondag zitten Job en ik in het Wilhelminadok bij een kopje koffie te wachten of er nog meer mensen komen. Het personeel herkent ons inmiddels en vraagt waar de rest van de groep is. Die komt dus niet. Ook zij denken trouwens dat wij een wandelclubje zijn. We laten het maar zo en gaan naar het Zonnehuis. Daar is een tentoonstelling ingericht over de watersnoodramp in Tuindorp Oostzaan in 1960. Het is er zo druk en gezellig, dat we van de tentoonstelling niet veel kunnen zien. Iedereen praat met iedereen over de eigen ervaringen. Reuze interessant. Over een ding is iedereen het eens: het is goed toeven in het dorp en niemand wil weg. Wij gaan wel, met het vaste voornemen nog eens terug te komen. De tentoonstelling is tot a.s. zondag, dus… Buitengekomen raken we nog niet weg, maar in gesprek. Het wordt duidelijk: van fietsen gaat niet veel komen. Onderweg zien we een prachtig gebouw en nieuwsgierig als we zijn, gaan we even kijken. Het blijkt de Alde-Baranschool te zijn, zegt een meneer die ik aanspreek. Hij ziet er erg waterig uit, met heel scherpe ogen. Ook zijn gebit is scherp: in puntjes gevijld. In de linker mondhoek koekt een gelig propje. Als hij praat, zakt het gebit plotseling een centimeter naar beneden. Ik kan er niet meer naar kijken. Na een kwartier weten we alles van die meneer… Een goedbloed is hij, dat dan weer wel. 

Er is een historische vereniging die vanaf een eilandje middenin de tentoonstelling curiosa verkoopt, zoals dit nostalgische theelepeltje (6.95). Op deze is de R.K.Kerk aan de Kometensingel afgebeeld.

Job wil graag de restanten zien van de brand in de loodsen aan de Vasumweg. Dat ziet er bijzonder fotogeniek uit, maar we hebben geen toestel bij ons, helaas. Nog een reden om volgende week weer terug te komen. Als doorgewinterde schade-experts besluiten wij na grondige inspectie dat de brand moet zijn aangestoken. En dat is professioneel gedaan, want het nieuwe pand dat ertegenaan is gebouwd, is compleet en intact gebleven. Knap werk, haha.

Het pontje naar de Tasmanstraat ligt op ons te wachten. We steken over en zien in de verte iets blauws. Even kijken. Blijkt pontje 13 te zijn dat nu aan de nieuwe Haparandadam ligt. En daar hebben ze – naast drie enthousiaste honden – goede muziek en heerlijk bier, o.a. Natte van de IJbrouwerij. Een groot genoegen is dat er geen andere klanten zijn en ik een sigaretje mag opsteken. Dat geniet zoveel meer.

Weinig gefietst dus ondanks het mooie weer. En vandaag ben ik snotverkouden. Zeker van die meneer bij de school gekregen, haha.

Groetjes,

Marijke