Bezoek aan de "Paris Central" tentoonstelling in het Cobra museum in Amstelveen
Door de regen naar café De Pont in de vaste overtuiging dat ik de enige zal zijn. Maar op de pont kom ik Monica tegen. Dat had ik echt niet verwacht. Leuk! Maar, zegt ze meteen, ik ga niet mee fietsen. Nou ben ik dat zelf ook niet echt van plan met die regen, dus… Aan de koffie. Hé, daar heb je Hans en Riet! Nou ja zeg, wat stoer. En daar komt Job. En Ronald. En Frans. Niet te geloven. Weten zij iets wat ik niet weet? Wordt het vanmiddag lente? Enfin, gezellig is het wel. Ronald stelt voor naar het Cobra Museum te gaan in Amstelveen.
Goed plan; wat kan ons die regen eigenlijk schelen? Maar Riet heeft andere verplichtingen en gaat ook niet mee. Met een flinke omweg rijden we erheen, een paar van ons zwaar in regenkleding. Helemaal niet nodig. Er valt geen druppel meer. Toegang museum 9,50. Niet voor mij dus. De jongens gaan naar binnen en ik koop in de winkel drie prachtige kaarten en drink een kopje koffie. Leuke ambiance. Hoog tijd voor een sigaret. Naar buiten.
Om de hoek vind ik het Congrescentrum waar een Klaasmarkt wordt gehouden met kunst(nijverheid). Alles is te koop voor relatief weinig geld. Leuke dingen ook. Al met al slenter ik zo’n uurtje rond en loop weer terug naar het museum om te zien waar de jongens blijven. Die zie ik in de verte staan met serene gezichten in een aandachtige houding.
Waar ze naar kijken, of naar wie ze luisteren, kan ik niet zien.Ik zie echter wel dat het nog even zal duren. Ik krijg koude achterpootjes en een onweerstaanbaar visioen van pantoffeltjes en hete soep. De kortste weg naar huis, wind in de rug en om halfvijf zit ik met warme voetjes mijn handen te warmen rond die soepkom uit het visioen, kijkend naar de mooiste zonsondergang die je je maar kunt voorstellen. Prima dagje. Ik hoop alleen dat de jongens niet vreselijk naar me zijn gaan zoeken, maar meteen begrepen dat ik naar huis was, toen ze mijn fiets niet meer zagen staan. In elk geval zijn zij nog naar de restanten van de brand gaan kijken achter het Haarlemmermeerstation. Een trieste zaak.
-Marijke
Op de terugweg kwamen we (de jongens) langs de restanten van een
grote brand in de loodsen achter het Haarlemmermeerstation.
De gereden route.
20091129 weergeven op een grotere kaart
2 opmerkingen:
Ik had een logé uit Amerika en heb hem fietsles gegeven naar de Engelse Kerk waar een concert plaatsvond.
Op de terugweg de lat gelijk nog wat hoger gelegd door zonder fietslicht in het donker richting huis te fietsen. Helemaal goed ging het nog niet bij de stoplichten.
Wel een beetje zielig dat Marijke moederziel alleen buiten de poort moest wachten. Deed me een beetje denken aan het verhaaltje van het meisje met de zwavelstokjes hoewel het nog net niet vroor gelukkig.
Job, ik heb je plaatje mee gelinkt.
Een reactie posten