We hebben er een nieuwe fietser bij: Frans. Wat leuk. Hij kwam zomaar aanwaaien via onze site. We waren dus met een grote groep vandaag: acht mensen. Geweldig.Foto's tijdens de route gemaakt (Frans, Paul en Hans)
Het is lekker warm, de zon schijnt. Een regenbui is voorspeld.
Tijdens het koffiedrinken in het Ponthuys praten we over waar we heen gaan.
Job heeft een tijdje geleden de Open Source gevolgd, een kunstroute door de Bijlmermeer. Aangezien dit evenement bijna is afgelopen, besluiten wij ook even te gaan kijken. Zo zien we de Bijlmer eens van een ander kant, is de gedachte. De route start in Kraaiennest. In een afbraakgebouw met een hoop graffiti. Eindeloze trappen op (heb ik al verteld hoe warm het was?). Boven gekomen leek het eerste kunstwerk een groot en leeg parkeerdek. Een monument van een architectonische wangedachte. Moesten we daarvoor al die trappen op? We weten toch al dat er soms wanstaltige gebouwen worden ontworpen? Enfin, er stonden wel tafeltjes en stoeltjes in een hoek. Een soort terras, zal ik maar zeggen. Met asbakken. En twee dames die uiterst vriendelijk uitlegden waar we alle kunst konden vinden en hoe we moesten lopen. We kregen een boekje en een plattegrond mee. Gratis. Heel aardig dus. Het parkeerdek zelf bleek niet de kunst te zijn, maar de twee containers aan de rand die met gekleurde platen waren bedekt. Spannend. Daarna leidde de route ons naar een huisje van doek waar een bank en een tafel in stonden. Iemand was daar kennelijk ook aan het boetseren geweest, maar het resultaat is door de regen (?) in stukken gevallen. Vervolgens naar een hutje met rare vormen en kleuren (not in my back yard), een aantal marmeren pilaren in het gras met poëtische teksten erop. Ik heb kennelijk geen gevoel voor kunst. Het monument voor de vliegramp van 4 oktober deed me wel wat, vanwege de teksten in slecht Nederlands. Prachtig. Een barbecuetafel. Nog een huisje met een bank erin. Op gegeven moment dacht ik zelfs dat de kleur van een onderdoorgang ook kunst was (mintgroen). Sorry hoor, maar dit soort kunst is aan mij niet besteed. Wat ik veel leuker vond, zijn de bewoners van de Bijlmer. Heel veel zwarte mensen in de mooiste kledij. Groepjes mensen in het gras onder de bomen. Picknickers, haha (zou een grapje van Nico kunnen zijn…).
Ik had genoeg van die kunstroute, maar het beeld van Anton de Kom wou ik nog wel zien. Op naar zijn plein. Een prachtig beeld is het met die trappen ervoor. Ik snap de commotie niet die over dit beeld is ontstaan. Naakt is het, oké, maar zo krachtig! Een bonk energie.
De rest van de kunstroute laten we voor wat het is. Hoog tijd voor een drankje. Met fiets en al alle trappen af geracet om op het plein iets te drinken. Daar zaten we lekker in de wind en in de schaduw met een heerlijk pilsje. We besloten nog een prettig rondje te fietsen langs het Gein en door het Diemer Bos. Mooie tocht. Het enige wat ik nog miste was de regen die was voorspeld en al een tijdje dreigde. In Diemen was het zover. Paul wou net afhaken toen de bui losbarstte. We hebben even geschuild onder een afdakje van een huis. In dat huis woonde een hond die onze aanwezigheid zo dichtbij maar niks vond. Hij blafte zijn longen uit zijn lijf, totdat hij inzag dat het geen zin had. Intelligent beest. We zagen het water over de stoeptegels naar de muur lopen, de mieren zochten een veilig heenkomen. Fascinerend. Toen de hevigheid van de regen afnam, gingen we verder. Dat was een misrekening, want het hield nog niet op. Onder het viaduct van de Middenweg toch maar onze regenkleding aangetrokken. Daar stond ook een open sportwagentje op de stoep te wachten tot de regen zou stoppen. Op de hoek een politieauto… O jé. Maar ze zagen de sportauto niet – of wilden hem niet zien. Toen we onder het viaduct uitkwamen, was Hans verdwenen. En de regen ook. Dat gebeurt vaak: regenkleding aan, regen stopt. Pesterij van boven. Daar moesten ze eens belasting op heffen!
Onderweg haakte de een na de ander af om naar huis te gaan. Alleen Agnes en ik waren nog over. Op de Westerdoksdijk kreeg ik een lekke band. Gelukkig, vlakbij huis. Rozig en moe heb ik niet veel meer gedaan. Lekker vroeg naar bed.
05072009 weergeven op een grotere kaart
2 opmerkingen:
Mooi heroïsch verhaal Marijke. Wat een pech overigens dat jullie opnieuw werden getroffen door de regen.
Zoals ik het lees ontbrak het de mannen duidelijk aan doorzettingsvermogen en gooiden ze één voor één naarmate het eindpunt naderde het bijltje erbij neer. Girlspower en misschien maar beter ook want anders hadden ze nog op het laatst de band moeten repareren.
Tja, het is maar hoe je het bekijkt; Bij mij haakte iedereen in 1 keer af! :-)
Een reactie posten