Fortenroute noord ~60km

Mirjam drentelt al heen en weer als ik van de pont afstap. Zij is altijd vroeg. De volgende pont brengt Agnes. Het is dus mooi weer.

Ons terras is vol mensen die van deze prachtige dag genieten en de bediening duurt dus weer eeuwen. Hans en Riet komen aan en even later Ronald, Frans en Angelika met een nieuwe fietsster: José. Wat leuk: nieuw bloed. Het wekelijkse probleem komt op tafel: waar gaan we heen? Mirjam heeft nieuwe fietskaarten bij zich met routes die we wel kennen. Hans stelt voor naar de forten te gaan. Die zijn vandaag open, zegt hij. Ik aarzel een beetje in stilte, want het is een verdomd end. Laten we dan die forten doen, andere routes kunnen altijd nog, is de uiteindelijke beslissing. Agnes besluit vervolgens niet mee te gaan. Ze wil om vijf uur naar de film en het fort is te ver. Diverse pogingen om haar over te halen toch mee te fietsen, mislukken helaas. Maar, ze belooft dat het goed weer blijft. En dat lukt. Het is en blijft een prachtige nazomerdag. Hans goochelt een mooie route uit zijn gps (zie het kaartje) en daar gaan we. Op naar fort Spijkerboor. Nou ben ik wel 10.000 keer in Spijkerboor geweest, maar nog nooit via deze leuke route. De velden zijn gemaaid en de geur dringt onze neus binnen. Die geur, de zwartbonte, witte en blonde koeien, de aanhankelijke ezels met hun zachte neuzen slaan we op in ons geheugen voor straks, als het winter is. Als we in Wormer op een terrasje bijkomen van de barre, maar wonderschone tocht, haken Ronald en José af. Het wordt al laat en we moeten nog een heel stuk. We fietsen verder. Onderlangs de Graftdijk van Oostknollendam naar Spijkerboor. Het pontje in Spijkerboor vaart nog, maar de schipper deelt ons mee dat het fort gesloten is. Die open dagen zijn volgende week! Tja. Als dank voor zijn mededeling eist hij ook een snoepje als Mirjam weer aan het uitdelen slaat.  

En als dank daarvoor maakt hij van ons een foto als we ons klem zetten op het bankje op de boot. Een aardige man. Amsterdammer natuurlijk. Op naar het fort en inderdaad: hek dicht. Onderweg daar naartoe zien we een stalletje waar ze courgettes verkopen: 50 cent per stuk. We kopen er twee en doen een euro in een glazen potje dat er uitnodigend bij staat. We drinken wat op het terras van een café vlakbij en worden verleid door een zeer oude, mottige Jack Russel. Hoe gaan we terug, is nu de vraag. Kaarten komen weer op tafel en de gps wordt geraadpleegd. Die gps is overigens heel bijzonder: het beschikt over een zelflerend systeem. Het vertelde ons onderweg dat we het fort om 5 uur zouden bereiken. Terwijl wij dachten er al om halfvier te zijn. Maar die gps heeft in de loop der tijd ervaring opgedaan, kent ons als het ware, en had het dus bij het rechte eind, haha.

Ondanks dat iedereen de kortste weg naar huis wil, kiezen we de weg via Purmerend. Ook al weer zo’n mooie route. Met tegenwind weliswaar. In Amsterdam noord gaan we uit elkaar. Hans en Riet wonen daar, Angelika en Frans rijden lekker meteen door en Mirjam en ik liggen in het gras uitgeteld een sigaretje roken. Al met al een flinke tocht – afijn, voor ons dan – en pas om 19.45 uur weer thuis. Moe en rozig. Een uitgelezen dag.

NB: Volgende week VERTREKKEN we om 12 uur.
-Marijke

Foto's van de trip (Angelika en Hans)

De route in Google maps

Download de tocht in GPX format