Amsterdam CS - Westerpark - Halfweg (Bezoek suikerfabriek) - Ruigoord - Buitenhuizen (Bezoek aan Stortlocatie Nauerna) - Westzaner dijk - Zaandam - Amsterdam
Foto's met verslag door Marijke
van_IJ_tot_ZEE
Kun je twee mensen nog wel een clubje noemen? Zo ja, dan zijn wij vandaag met een klein clubje... Gisteren heb ik een folder meegepakt uit het Veemtheater waar ik een mooi stuk had gezien: Nur zur erinnerung. Prachtig. Enfin, in die folder staat dat de manifestatie 'Van IJ tot zee 02; kunst op twee spannende industriële locaties' vandaag voor het laatst zal zijn. We besluiten erheen te gaan. Je krijgt immers niet vaak de kans om de suikerfabriek in Halfweg en de stortplaats in Nauerna te zien. En het is prachtig weer.
Op het Stenen Hoofd staat nog steeds de bekende oranje container met de aankondiging van de manifestatie. We fietsen door het Westerpark, achterlangs over een voetpaadje, langs de volkstuintjes naar de - voormalige - suikerfabriek CSM in Halfweg. De fabriek werd in 1863 in gebruik genomen om de suikerbieten uit de Haarlemmermeer tot suiker te verwerken. Ik herinner me nog de geur wanneer de suikerbieten naar het terrein werden vervoerd in open vrachtwagens. De geur van een natte dweil. Nu wordt gezocht naar een nieuwe bestemming voor de prachtige gebouwen. Intussen was het tijdelijk het terrein van een aantal kunstenaars in het kader van de Van IJ tot Zee-manifestatie. Elaine Vis gebruikt bijvoorbeeld een enorme hal om mensfiguurtjes tot ons te laten spreken. Een bizar, maar ook aansprekend geheel.
Buiten staat Bar Raketa van Inge Roseboom en Mark Weemen, een voorbeeld van Amerikaanse folies: wegrestaurants in absurde vormen.
In een van de silo's zijn dia's van Apostolis Zolotakis te zien van organische vormen uit de natuur.
Boven in de koepel van een andere silo is Michael Fahres juist bezig wat testen uit te voeren met de akoestiek. We klimmen een laddertje op om mee te genieten. En genieten is het! Zoiets moois heb ik nog nooit gehoord. Stemmen en instrumenten worden door de galm van de koepel versterkt en schijnen nooit meer uit te sterven. Om kippenvel van te krijgen, zo mooi.
Weer ergens anders zien we de kunstenaars Liz Chute en Sander Dikstra aan het werk met werken van suiker: menselijke organen, maar ook een stuk pijp. Ik kan het niet nalaten een stukje in mijn mond te steken. Onze voeten plakken aan de vloer die inmiddels geheel uit gesmolten suiker bestaat.
Het is een indrukwekkend terrein (met een heel leuk huisje aan het water waar ik wel zou willen wonen) en ik hoop dat er iets heel moois van gemaakt gaat worden. De gebouwen lenen zich ervoor; een uitdaging voor architecten.
We fietsen naar Buitenhuizen en nemen de pont.
Aan de overkant staat een busje dat ons naar de stortlocatie Nauerna brengt. Hier worden verontreinigde grond en baggerspecie verwerkt tot bruikbare grondstof. Later - is de bedoeling - wordt dit een recreatiegebied. Er is inmiddels al een aardige heuvel ontstaan die een prachtig uitzicht biedt op het Noordzeekanaal. Ook op dit terrein zijn kunstenaars bezig geweest. We zien o.a. een verstilde parkeerplaats met auto's die na de races voor dood zijn achtergelaten. Gestapelde containers, zo uit het lood dat het bijna eng is om naar binnen te gaan. Een weg die afdaalt en ons via een tunnel midden in het afval doet belanden (met een koptelefoon op, luisterend naar de BBC, klassieke muziek, Griekse muziek of een andere keuze). Raarrrrrr!
Het busje brengt ons na een uurtje weer terug naar de pont. Voor we naar huis gaan, stoppen we even in Nauerna voor een welverdiend biertje in De Vlonder. Het was een lange dag, maar heel bijzonder.
-Marijke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten